Odwiedzając w okolicach Wiednia potężny augustiański klasztor w Klosterneuburg i sanktuarium św. Leopolda, zachwycając się jego architekturą i dziełami sztuki nie zastanawiamy się jak całość jest ogrzewana. A okazuje się, że poznanie zastosowanych tam technologii grzewczych może być czymś fascynującym…
Jest to bowiem największy, znany mi, przykład wprzęgnięcia biomasy do akcji grzewczej obiektów kościelnych. Wrażenie robią zarówno umiejętne wkomponowany w historyczny obiekt kotłowni, ich zaplecza i wszystkich instalacji, jak i innowacyjność całości oparta na dodatek na trzeźwym rachunku ekonomicznym. Klasztor ten, jako właściciel winnic i lasów, oparł swój projekt o lokalne łatwo dostępne zasoby odpadów drzewnych i rolniczych. Tak to, skumulowana w postaci roślin, energia słoneczna jest wykorzystana do uzyskania energii cieplnej służącym obiektom rozległego opactwa i okolicznym budynkom.
Przy okazji dobrze przemyślana jest etyczna strona zagadnienia: paliwo jest lokalne, łatwo dostępne, nie generuje kosztów transportu i jest przyjazne środowisku a jego spalanie nie zwiększa ogólnej emisji CO2 i innych gazów cieplarnianych.
Miałem okazję poznać te urządzenia uczestnicząc w programie przygotowanym przez prof. Adama Gułę i jego współpracowników z Akademii Górniczo-Hutniczej realizowanym w ramach europejskiego wsparcia dla zrównoważonego wykorzystania źródeł energii odnawialnej w naszej części Europy 4biomass.eu.
Sam interesowałem się zwłaszcza przykładami inwestycji w obiektach kościelnych oraz współdziałaniem klasztorów i parafii z instytucjami publicznymi, rolnikami i lokalnym biznesem. Okazało się, że w Austrii jest ich sporo. Czy jest szansa, że i w Polsce potrafimy tak współpracować dla wspólnego dobra?…
